ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.............................................................................................

 

Α. ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ..............................

1.   Ένα αττικό τοπίο που έγινε δύσμορφος οικονομικός μηχανισμός...............

2.   Τα προβλήματα είναι πολιτικά. Οι ρίζες τους.......................................…

3.   Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004: Το τελειωτικό κτύπημα.........................

Περιβαλλοντικό κόστος.........................................................................

Οικονομικό κόστος...............................................................................

Ασφάλεια...........................................................................................

Εθελοντισμός......................................................................................

Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας ...................................................

4.   Προτάσεις - Διεκδικήσεις για την Αθήνα και την Αττική...........................

Χωροταξία-Πολεοδομία-Περιβάλλον......................................................

Κοινωνική Αλληλεγγύη........................................................................

Β. ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ.........................….

1.  Ο σημερινός ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης......................................

2.  Η «νεοφιλελεύθερη» πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση .......................

3.  Αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής της χώρας....................................

4.  Προτάσεις-Διεκδικήσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.............................

Γ. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ..................

 

 

 

Ε    Ι    Σ    Α    Γ    Ω    Γ    Η

Τα προβλήματα της Αθήνας και της Αττικής, όπως και οι συνθήκες ζωής των κατοίκων της, συνδέονται με τις επιλογές όσων είχαν την ευθύνη της άσκησης κεν-τρικής και τοπικής εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα, δημιουργεί και συσσωρεύει καθημερινά, καινούργια περιβαλλοντικά και πολεοδομικά προβλή-ματα τα οποία προκαλούν σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις για τις οποίες δεν άνοιξε ποτέ ένας ουσιαστικός πολιτικός διάλογος.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η παρέμβαση μας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία συνήθως αποτελεί είτε διαχειριστή κυβερνητικών επιλογών είτε φερέφωνο της εκάστοτε αντιπολίτευσης, πρέπει να παίξει ένα διαφορετικό πολιτικό ρόλο, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την χειραφέτηση από τις κάθε είδους εξαρτήσεις και την αγωνιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, στη βάση της συμμετοχικής και άμεσης Δημοκρατίας.

 

4               Η όξυνση των σημερινών αντιθέσεων στο κοινωνικό επίπεδο και η γενικότερη κρίση στο χώρο της πόλης, επιβάλλουν μια άμεση και διαρκή παρέμβαση των πολιτών.

Το ζητούμενο για μας δεν είναι η συνδιαχείριση του ισχύοντος ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η συμμετοχή σε πλειοψηφίες και κέντρα που στηρίζουν τις κυρίαρχες επιλογές, αλλά η υπέρβασή του στην πράξη.

 

4               Το ζητούμενο για μας είναι η παρέμβαση στη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδι-οίκησης με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, που να προωθεί την αυτενέργεια των πολιτών, την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος, τον σεβασμό της διαφορετικότητας, την κοινωνική αλληλεγγύη και την ισότιμη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών. Την τελευταία διετία, στους αγώνες για την μη τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, για την Ολυμπιάδα, για τα ζητήματα της Αθήνας και της Αττικής, βρέθηκαν μαζί ενεργοί πολίτες από ένα ευρύτατο φάσμα απόψε-ων. 

Τα μέτωπα που ανοίχθηκαν βρίσκονται όλα σε εξέλιξη και τα επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά. Έτσι, οι λόγοι που μας φέρνουν όλους κοντά, συνεχίζουν να ισχύουν. Θεωρούμε λοιπόν αναγκαία, την δημιουργία ενός σχήματος που θα α-ποτυπώνει, θα ενισχύει και θα επεκτείνει αυτήν ακριβώς την συνάντηση των ενερ-γών πολιτών που ζήσαμε μέχρι τώρα στα κινήματα.

 

4               Επιδιώκουμε την διαμόρφωση μιας νέας αυτόνομης συλλογικότητας για την πόλη και την Τοπική Αυτοδιοίκηση με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και όχι μια απλή εκλογική σύμπραξη πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων πολιτών.

Στόχος της «Παρέμβασης» είναι η στήριξή της στην αυτόνομη δράση ό-σων την συναποτελούν και ενεργοποιούνται με βάση τις αρχές της, και όχι σε συμφωνίες κορυφής πολιτικών οργανώσεων ή κομμάτων που ενδεχομένως την στηρίζουν.

Η νέα συλλογικότητα που συγκροτούμε, πρέπει να αποτελεί ένα χώρο συν-άντησης και κοινής δράσης ανθρώπων που συμμετέχουν σε κινήσεις πολιτών, περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς φορείς, πολιτικές οργανώσεις, είτε ανένταχ-των, είτε ανθρώπων οι οποίοι θεωρούν ότι η όποια κομματική ένταξή τους δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για την από κοινού ενεργοποίηση πάνω στα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της Αθήνας και της Αττικής.

 

4                Εν όψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών του 2002 αλλά και αν-εξάρτητα από αυτές, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει μια εναλλακτική παρέμ-βαση των ενεργών πολιτών που έχουν δραστηριοποιηθεί μέχρι τώρα στα κινήμα-τα για την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογία, για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, για την ειρήνη και τη διεθνή αλληλεγγύη. Σ' αυτή την προσπάθεια που πρέπει να έχει σαφώς κινηματικό χαρακτήρα, επιδιώκουμε να συσπειρωθούν όσο το δυνατό περισσότεροι πολίτες, ανεξάρτητα από πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές και να υποστηριχθεί από πολιτικές δυνάμεις στη βάση των προ-βλημάτων της Αθήνας, της Αττικής και της Αυτοδιοίκησης, για τα οποία πρέπει να υπάρξουν κοινές προγραμματικές θέσεις, μετά από ειλικρινή διάλογο, χωρίς αποκλεισμούς.

 

(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)

Α.  ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

 

  1.ΕΝΑ ΑΤΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΥΣΜΟΡΦΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

Η Αττική αποτελεί πεδίο όπου στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης προω-θούνται και υλοποιούνται οι νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων για την δημιουργία μιας ‘’ανταγωνιστικής μεγαλούπολης’’ που θα κυρι-αρχεί στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, σε βάρος της  υπόλοιπης χώρας.

Είναι επιλογές που θα οξύνουν τα ήδη σοβαρά προβλήματα της Αθήνας και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, ιδιαίτερα των οικονομικά ασθενέστερων. Τα προβλήματα αυτού είναι αποτέλεσμα μιας συγκεντρωτικής πολιτικής που κλιμακώ-θηκε ιδιαίτερα την μεταπολεμική περίοδο χάριν της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και παραμόρφωσε ένα από τα ωραιότερα τοπία στον κόσμο, που ήταν ευτυχής συγκε-ρασμός της ιστορίας και της φύσης.

Η Αθήνα και η Αττική χαρακτηρίζονται από:

·         Την πυκνοδόμηση και πυκνοκατοίκηση, ιδιαίτερα ασφυκτικές στις κεντρικές περι-οχές του λεκανοπεδίου,

·         Την εξαφάνιση των ελεύθερων χώρων και της γεωργικής γης.

·         Τις τραγικές ελλείψεις σε κοινωνικές και τεχνικές υποδομές, ιδιαίτερα στο δυτικό λεκανοπέδιο.

·         Την καταστροφή παραδοσιακών και πολιτιστικών στοιχείων.

·         Την αντιαισθητική όψη του μεγαλύτερου τμήματος της πόλης και την ρύπανση του περιβάλλοντος.

·         Την υπερδιόγκωση του κέντρου.

·         Τις αδιάκοπες οικιστικές επεκτάσεις, νόμιμες και αυθαίρετες.

·         Τις καταπατήσεις δημόσιας γης.

·         Την καταστροφή της περιαστικής φύσης.

·         Την κατάληψη των ακτών από κάθε είδους εγκαταστάσεις και την παραχώρησή τους σε ιδιώτες,

·         Την γειτνίαση οχληρών βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων με περι-οχές κατοικίας,

·         Τα τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα και την ανεπάρκεια των δημόσιων μετα-φορικών μέσων.

Ακόμα η ‘’ποιότητα ζωής’’ ενός σημαντικού τμήματος της Αθήνας και της Αττικής διαμορφώνεται σε συνθήκες ανεργίας, υποαπασχόλησης και κοινωνικού αποκλεισμού (κυρίως κατοίκων ειδικών κατηγοριών) ενώ κι’ αυτό το υποτυπώδες κράτος πρόνοιας διαρκώς συρρικνώνεται.

         

2.  ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ.

Αναμφισβήτητα τα προβλήματα είναι πολιτικά και η αντιμετώπιση τους απαι-τεί μίαν αγωνιστική στάση και την άσκηση μιας πολιτικής ενεργών πολιτών που εν-διαφέρονται να διαμορφώνουν οι ίδιοι τις εξελίξεις στην πόλη τους και οφείλονται σε:

·         Μια συγκεντρωτική πολιτική που συσσώρευσε και συσσωρεύει στην Αθήνα αν-θρώπους, επενδύσεις, δραστηριότητες από όλη την Ελλάδα και έξω απ’ αυτήν, γιατί έτσι επιτυγχάνεται μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής είναι η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

·         Μια ανάπτυξη χωρίς συνολικό χωροταξικό, κοινωνικό πολεοδομικό και περιβαλ-λοντικό σχεδιασμό, αφημένη στο αυθόρμητο, δηλαδή στις δυνάμεις της αγοράς ή με μικροσχεδιασμό, που ενέδιδε σε πιέσεις και επικύρωνε τις αποφάσεις των δια-φόρων ομάδων συμφερόντων.

Αλλά και όταν θεσμοθετήθηκε ένας συνολικός σχεδιασμός με το Ρυθμισ-τικό σχέδιο της Αθήνας του 1985, αναιρέθηκαν σύντομα οι αρχές του και οι ρυθμί-σεις του στην δεκαετία του 1990, ιδιαίτερα με την ανάληψη των Ολυμπιακών Α-γώνων 2004.

·         Μία συγκοινωνιακή πολιτική που στηρίχθηκε στο Ι.Χ. αυτοκίνητο και όχι στα δη-μόσια μεταφορικά μέσα, με αποτέλεσμα την κυκλοφοριακή ασφυξία, το νέφος, τη κατάληψη πεζοδρομίων και ελεύθερων χώρων, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των πεζών, τα αυξημένα θανατηφόρα ατυχήματα.

Η δεύτερη συνιστώσα αυτής της πολιτικής, το αεροπλάνο, έχει επίσης τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον και τον άνθρωπο και επιπλέον στην Αττική έ-χει καταστροφικές επιπτώσεις στην περιαστική φύση με την κατασκευή του αερο-δρομίου των Σπάτων.

·         Μια πολιτιστική πολιτική που συγκεντρώνει στο κέντρο της Αθήνας όλα τα σημα-ντικά πολιτιστικά ιδρύματα, με αυξανόμενο έλεγχο από ιδιωτικά συμφέροντα, και καταδικάζει την περιφέρεια στη στέρηση με μόνη διέξοδο την χειραγώγηση της τηλεόρασης.

·         Μια κοινωνική πολιτική που ιδιωτικοποιεί και μετατρέπει σε εμπόρευμα λειτουρ-γίες, ενώ συρρικνώνει άλλες, και μεταφέρει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αρμοδιό-τητες χωρίς αντίστοιχους πόρους.

·         Μια πολιτική υγείας που συγκεντρώνει στον άξονα Β. Σοφίας – Μεσογείων - Κη-φισίας τα περισσότερα νοσοκομεία και τα καινούργια ιδιωτικά νοσηλευτήρια, και στερεί το υπόλοιπο λεκανοπέδιο και ιδιαίτερα τις εργατικές συνοικίες από τις πιο στοιχειώδεις υποδομές. Που αντιμετωπίζει τους εξαρτημένους ως εγκληματίες και όχι ως αρρώστους.

·         Μια εκπαιδευτική και αθλητική πολιτική που ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα, την πα-ραπαιδεία, τον πρωταθλητισμό, την επιβολή του ατομικού επί του συλλογικού, του ανταγωνισμού επί της συνεργασίας.

·         Μια πολιτική για τους μετανάστες που καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των ξένων εργαζομένων και προσπαθεί να αντιπαραθέσει τους έλληνες εργαζόμενους με τους ξένους.

·         Μια ενεργειακή πολιτική που δεν προωθεί ήπιες και εναλλακτικές μορφές ενέρ-γειας και δεν παίρνει μέτρα για τον περιορισμό της σπατάλης ενεργείας.

·         Μια πολιτική απορριμμάτων που δεν προωθεί την διαλογή στην πηγή και την α-νακύκλωση, που δεν προσπαθεί να περιορίσει την υπερκατανάλωση, τις σπάτα-λες συσκευασίες, τα είδη μιας χρήσης και κάθε τι το περιττό.

·         Μια πολιτική υδατικών πόρων που ενθάρρυνε τη σπατάλη και δεν αξιοποίησε τις τοπικές δυνατότητες και την ανακύκλωση και μια πολιτική αποχέτευσης, που με την ετεροχρονισμένη και ατελή κατασκευή των υποδομών και με πλημμελείς πε-ριβαλλοντικούς ελέγχους, μετέτρεψε τον Σαρωνικό σε χαβούζα.

·         Μια πολιτική αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών και των ακραίων καιρι-κών φαινομένων, χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και πρόβλεψη, που συρρικνώνον-τας και τσιμεντοποιώντας τους ελεύθερους χώρους και καταστρέφοντας το πράσι-νο, άφησε εκτεθειμένους τους πολίτες σε σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές, καύ-σωνες, παγετούς.

Γύρω από  τις πολιτικές αυτές στοιχίζονται σήμερα η κυβέρνηση  και  οι κυρί-αρχες πολιτικές δυνάμεις  εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρότε-ρων και καταδικάζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σε μία αβίωτη πό-λη. Άλλωστε οι πολιτικές αυτές εντάσσονται σε μία συνολική στρατηγική αύξησης των κερδών, αναίρεσης κατακτήσεων και συμβιβασμών με τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, περαιτέρω καταπάτησης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια στους λαούς του κόσμου υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

 

3.  ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2004:  ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, από την εποχή της διεκδίκησης αλλά κυρί-ως μετά την ανάληψη, εμφανίστηκαν σαν μια «μεγάλη ευκαιρία», σαν μια «μεγάλη πρόκληση» για την αντιμετώπιση-μεταξύ άλλων-και των χρόνιων προβλημάτων της Αττικής. Ακόμα, καλλιεργήθηκαν ψευδαισθήσεις, για την αναβάθμιση των δημόσιων χώρων της Αθήνας για την βελτίωση των υποδομών της κλπ., με στόχο την ανά-δειξή της σε έναν «ανταγωνιστικό πόλο» στον χώρο της Αν. Μεσογείου και των Βαλ-κανίων.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη, διαπιστώνεται και από ευρύτε-ρους κύκλους, πέραν των αρχικώς διαφωνούντων και αντιτιθέμενων, ότι οι Ολυμπια-κοί Αγώνες δεν πρόκειται να αποτελέσουν «ευλογία» για την Αθήνα. Ήδη, όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντί για «εθνικό όραμα», α-ποτελούν «εθνικό βρόχο» και ότι μπορεί  να καταλήξουν σε «εθνική καταστροφή».

Πριν ακόμα από την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από τη χώρα μας, είχαν εκφραστεί σοβαρές και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις από κινήσεις πολιτών, οικολογικές οργανώσεις και πολιτικά κόμματα, οι οποίες εστιάζονταν  κυρί-ως στην υπερδιόγκωση της Αθήνας, στις σημαντικές για την Αττική περιβαλλοντικές και πολεοδομικές επιπτώσεις καθώς και στις επιπτώσεις για την οικονομία της χώ-ρας. Ακόμα υπήρχε συνολική αντίθεση για το σημερινό, εμπορευματοποιημένο χα-ρακτήρα των Ολυμπιακών Αγώνων, για την μετατροπή του αθλητισμού σε επιχειρη-ματική δραστηριότητα.

Από τη στιγμή που ανατέθηκε η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, προβλήθηκε η άποψη, σχεδόν απ΄ όλους, ότι ο σχεδιασμός, η διαχείριση και η υλοποίηση αυτού του τεράστιου για τα δεδομένα της χώρας μας εγχειρήματος, θα πρέπει να γίνουν με διαφανείς διαδικασίες και με δημοκρατικό διάλογο, με κύριο στοχο να περιοριστούν οι αρνητικές συνέπειες από τη διεξαγωγή τους. Μέχρι σήμε-ρα ωστόσο, τίποτα τέτοιο δεν έγινε και την ευθύνη την έχουν και τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δημοτικές και νομαρχιακές τους παρατάξεις, εφό-σον δεν έχουν πάρει καμιά σοβαρή πρωτοβουλία για την ανάπτυξη ενός μαζικού κι-νήματος αντίστασης στην Ολυμπιάδα του 2004.

Έτσι, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι, οι αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο δεν περιορίστηκαν αλλά αποδεικνύεται πως είναι πολύ μεγαλύτερες και ότι η «Μεγάλη Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ε-ξαφάνιση και των τελευταίων ελεύθερων χώρων που απέμειναν στην Αττική, για την κατασκευή δαπανηρών εγκαταστάσεων που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 , ούτε έχουν προτεραιότητα, σε σχέση με άλλες κοι-νωνικές ανάγκες.

Περιβαλλοντικό κόστος

Ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων και γεωργικής γης υψηλής παρα-γωγικότητας καθώς και η κατάληψη παραλιακών χώρων προκειμένου να κατασκευ-ασθούν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, αποτελούν τις πιο ορατές περιβαλλοντικές επι-πτώσεις της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αττική.

Πάρνηθα,Σχοινιάς,Μαραθώνα,Μαρκόπουλο Μεσογείων,παραλία Αγίου Κοσ-μά,χώρος πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού,παραλία Φλοίσβου Φαλήρου,Αλσος Ομ-ορφοκκλησιάς,Μαρούσι, γίνονται θυσία για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και των κερδοσκοπικών συμφερόντων της «επόμενης μέρας».

Οικονομικό κόστος

Το συνολικό κόστος για τα απαιτούμενα έργα και τα λειτουργικά έξοδα των Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με τον φάκελο υποψηφιότητας, υπολογίζονταν σε 750 δις δραχμές περίπου. Σήμερα οι επίσημοι υπολογισμοί για τα απαιτούμενα Ο-λυμπιακά και συνοδευτικά έργα και την διοργάνωση, εμφανίζουν το κόστος να έχει τριπλασιαστεί ενώ τελικά αναμένεται να ξεπεράσει τα 3,5 τρις δραχμές, δηλαδή να υπερτετραπλασιαστεί.

Η τεράστια αύξηση του αρχικά προβλεπόμενου κόστους των απαιτούμενων Ολυμπιακών εγκαταστάσεων καθώς και των συνοδευτικών έργων και δραστηριο-τήτων, η χρηματοδότησή τους από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, οδηγεί σε ένα μη κοινωνικό προσανατολισμό των δημοσίων δαπανών για τα επόμενα χρόνια, στην μονομερή αύξηση των δαπανών για αθλητικά κυρίως έργα, στη συρρίκνωση άλλων κοινωνικών δαπανών που σαφώς έχουν προτεραιότητα και στη διόγκωση του δημόσιου χρέους.

Είναι σαφές ότι το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, θα πληρωθεί κυρίως από τους Έλληνες φορολογούμενους και όχι βεβαίως από κάποιους «χορη-γούς» ενώ δεν αναμένεται να υπάρξουν «έσοδα».

Ασφάλεια

Η χώρα μας έχει αναλάβει την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και ετοιμάζεται να τους πραγματοποιήσει κάτω από συνθήκες στρατοκρατίας. Αρκετό χρονικό διάστημα πριν τους Ολυμπιακοί Αγώνες όλη η Αττική θα πολιορκεί-ται από ξηράς, θαλάσσης και αέρος, ενώ προωθούνται μέτρα περιστολής των ατομι-κών δικαιωμάτων και  πολιτικών ελευθεριών.

Το τελικό κόστος της «ασφάλειας» των Ολυμπιακών Αγώνων το οποίο σήμε-ρα υπολογίζεται στα 300 δις. δραχμές περίπου, παραμένει ακόμη άγνωστο.

Εθελοντισμός

Η καμπάνια για την στρατολόγηση 60.000 εθελοντών, αποκρύπτει την ουσία του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων και τις αρνητικές επιπτώσεις τους για την Ατ-τική και τη χώρα ολόκληρη.

Ο «εθελοντισμός» της Ολυμπιάδας δεν μας γαλουχεί να είμαστε κοινωνικά αλληλέγγυοι, στερείται ηθικού ερείσματος, μας υποτιμά και μας προσβάλει.

Ο «πολιτισμός» της Ολυμπιάδας, δεν είναι ο δικός μας.

Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας

Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 συνεπάγεται :

·         Υπερδιόγκωση της Αθήνας σε βάρος της υπόλοιπης χώρας, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής , οικιστικές επεκτάσεις και πολεοδομικές αυθαιρεσίες σε παραλιακούς χώρους και ορεινούς όγκους.

·         Συρρίκνωση αναγκαίων κοινωνικών δαπανών, διόγκωση του δημόσιου χρέους, κερδοσκοπία των πολυεθνικών εταιριών των ντόπιων μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.

·         Περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών.

·          Επιδίωξη ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στην κατασκευαστικό κυρίως τομέα.

·         Έναν πολιτισμό που καπηλεύεται και διαστρέφει την πολιτιστική κληρονομιά και προάγει τον λυσσώδη ανταγωνισμό, τον πρωταθλητισμό, τον εθνικισμό και την εμπορευματοποίηση.

·         Χειραγώγηση ενός σημαντικού αριθμού διανοουμένων, καλλιτεχνών, δημοσιο-γράφων κ.α, οι οποίοι «στρατεύονται» σε μια δήθεν «εθνική υπόθεση»,παραγνω-ρίζοντας η αποσιωπώντας το ψεύδος πάνω στο οποίο στηρίζεται το όλο εγχείρη-μα και τις επιπτώσεις του στην Αθήνα και τους κατοίκους της.

Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για πολλούς ακόμα, εκφράζουμε την σαφή αντίθεσή μας στην διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθή-να.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι για μας ανεπιθύμητοι. Απορρίπτοντας τη λογική «τι νόημα έχει να δηλώνουμε την αντίθεσή μας, σε μια πραγματικότητα», θεωρούμε ότι έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία να εκδηλώσουμε δημόσια την εναντίωσή μας σε επιλογές που υποβαθμίζουν τη ζωή μας, αμφισβητούν τη νοημοσύνη μας και υπο-νομεύουν το μέλλον μας,

Θεωρούμε ακόμη, ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να οργανώσουμε άμεσα τις αντι-στάσεις μας παίρνοντας πρωτοβουλίες που άλλοι φορείς αποφεύγουν, προσπαθών-τας να αποτρέψουμε το χειρότερο.

Πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να προωθήσουμε με κάθε τρόπο τον κοινωνικό έλεγχο, αποδεικνύοντας στην πράξη και όχι στα λόγια ότι δεν είμαστε δια-τεθειμένοι να ανεχθούμε, εν ονόματι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004,την εξαφά-νιση των τελευταίων ελεύθερων χώρων της Αττικής, την κατεδάφιση όσων έχουν κα-τακτηθεί μέσα από πολύχρονους αγώνες στο πεδίο των ατομικών και πολιτικών δι-καιωμάτων και τέλος, την παραχώρηση και το ξεπούλημα της πόλης στην οποία θα ζήσουμε, σε οργανωμένα και διαπλεκόμενα συμφέροντα.

 

4. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ – ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

α)  Χωροταξία – Πολεοδομία – Περιβάλλον

·         Πολιτική αειφορίας ( απόληψης από τους φυσικούς πόρους έτσι ώστε να μην ε-ξαντλούνται και να κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές) και αποκέντρωσης τόσο στην υπόλοιπη Ελλάδα όσο και στο εσωτερικό της Αττικής. Δημιουργία πολυκεν-τρικής πόλης.

·         Ανακοπή της πληθυσμιακής αύξησης της Αττικής και στη συνέχεια σταδιακή μεί-ωση του πληθυσμού της.

·         Οικολογική ανασυγκρότηση της Αττικής, προστασία της ιστορικής και πολιτιστι-κής κληρονομιάς, αναβάθμιση της ποιότητας του δομημένου χώρου, περιορισμός της πυκνοδόμησης.

·         Προστασία – ανάκτηση – διεύρυνση των δημόσιων ελεύθερων χώρων.

·         Προστασία ακτών από «νόμιμες» και αυθαίρετες εγκαταστάσεις, από την ιδιωτι-κοποίηση και εμπορευματοποίηση.Ιδιαίτερα,άνοιγμα του θαλασσίου μετώπου στο Φάληρο, την Δραπετσώνα, τον Ασπρόπυργο.

·         Προστασία αναβάθμιση ορεινών όγκων, ποταμών και ρεμάτων.

·         Προστασία της γεωργικής γης και ιδιαίτερα της γης υψηλής παραγωγικότητας.

·         Όχι άλλες οικιστικές επεκτάσεις στους ελεύθερους αδόμητους χώρους της Αττι-κής, τους γεωργικούς και δασικούς χώρους που απόμειναν.

·         Απομάκρυνση οχλουσών χρήσεων από περιοχές κατοικίας. Μέτρα περιορισμού της βιομηχανικής ρύπανσης, απαγόρευση επέκτασης επικίνδυνων βιομηχανιών, επανάχρηση παλιών βιομηχανιών για κοινωνικούς σκοπούς. Δημιουργία βιομη-χανικών και βιοτεχνικών πάρκων για την συγκέντρωση σ΄ αυτά της μεταποιητικής δραστηριότητας και τον έλεγχό της.

·         Όχι στην κυριαρχία του Ι.Χ. (όπως επιβλήθηκε από τις πολυεθνικές του πετρε-λαίου, τους διεθνείς κύκλους της αυτοκινητοβιομηχανίας και το λόμπυ των εισα-γωγέων αυτοκινήτων) και την κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων ταχείας κυκλο-φορίας, ιδιαίτερα σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές. Προτεραιότητα στην ε-νίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως των μέσων σταθε-ρής τροχιάς. Περιορισμός χρήσης του Ι.Χ. και πεζοδρομήσεις – ποδηλατόδρομοι σε κεντρικές περιοχές. Κατασκευή χώρων  στάθμευσης σ΄ αυτές, μόνον για τους κατοίκους τους. Μέτρηση και έλεγχος όλων των ρύπων του νέφους, παλαιών και νέων.

·         Άμβλυνση ανισοτήτων μεταξύ ανατολικών και δυτικών συνοικιών και δήμων.Πό-λη για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστες, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισ-μούς, στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης και ισότητας.

·         Τήρηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας του 1985, και αποτροπή της κατά-σκευής Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, οι οποίες δεν προβλέπονταν από το Ρ.Σ.Α.

      β)  Κοινωνική Αλληλεγγύη

·         Εναντίωση στη συνεχή υποβάθμιση των συνθηκών ζωής των πολιτών και ιδιαί-τερα των όρων διαβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμά-των.

 

·         Διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της Υγείας και ουσιαστική βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών,  έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού  και χωρίς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Απόκρουση κάθε προσπάθειας ιδιωτικο-ποίησης της ή μεταφοράς του κόστους της στους εξυπηρετούμενους (ακριβά α-πογευματινά εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων κλπ.).

 

·         Απόρριψη της λογικής της ανταποδοτικότητας στις παρεχόμενες από την Τοπι-κή Εξουσία υπηρεσίες και προώθηση του κοινωνικού τους χαρακτήρα. Διεκδί-κηση των αντίστοιχων πόρων  από τον κρατικό προυπολογισμό.

 

·         Υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας και απαίτηση για άμεση βελτίωση της υλικοτεχνικής αλλά και της παιδαγωγικής της υποδομής. Απόρριψη κάθε πο-λιτικής που οδηγεί στην πρόωρη απομάκρυνση από το σχολείο μαθητών με κοι-νωνικά και οικονομικά κριτήρια (άποροι, μετανάστες, τσιγγάνοι κλπ.).

 

·         Υπεράσπιση των μεταναστών απέναντι σε κάθε μέτρο ή ενέργεια που καταπατά τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Απαίτηση για παροχή σε αυ-τούς ασφάλισης, περίθαλψης, υγείας, παιδείας και σεβασμού ανάλογου με αυτά που πρέπει να παρέχονται σε κάθε άνθρωπο. Ιδιαίτερα υπεράσπιση τους απένα-ντι στις αστυνομικές επιχειρήσεις «σκούπας» και στη δραστηριότητα των ρατσιστι-κών συμμοριών (Χρυσή Αυγή, Εθνικό Μέτωπο κλπ) εναντίον τους.

 

·        Προώθηση της αρχής της συνεργασίας των πολιτών απέναντι στο προβαλλό-μενο από παντού μοντέλο του ανταγωνισμού και της ατομικής επιτυχίας σε βάρος των υπολοίπων,της απομόνωσης στην πόλη,της περιθωριοποίησης  και της εξώ-θησης,  κύρια των νέων, στη χρήση ναρκωτικών. 

Β. ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ 

 

1.  Ο ΣΗΜΕΡΙNOΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θεωρείται ένας θεσμός διαχείρισης των τοπικών ζη-τημάτων από τους ίδιους τους πολίτες μιας εδαφικής ενότητας και ένας από τους βασικότερους θεσμούς της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα, αποτελεί θεσμικά ένα αυτοτελές τμήμα του κρατικού μηχανισμού, το οποίο ασκεί τοπική εξουσία.  Στην πραγματικότητα όμως, η κεντρική εξουσία με το νομοθετικό πλαίσιο που διαθέτει και εφαρμόζει, ασκεί ασφυ-κτικό έλεγχο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε να την κάνει διαχειριστή των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών και να ελαχιστοποιήσει την οποιαδήποτε δυνατότητα έκφ-ρασης της τοπικής κοινωνίας και πραγματικής συμμετοχής των πολιτών στη δια-μόρφωση πολιτικών για τα ζητήματα της περιοχής τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Αυτοδιοίκηση χάνει το πραγματικό της περιε-χόμενο, ετεροκαθορίζεται. Ειδικότερα,όταν μιλάμε για τις μεγάλες πόλεις και τις διευ-ρυμένες νομαρχίες, μιλάμε πιά για τοπική και νομαρχιακή Διοίκηση και όχι για Αυτό-διοίκηση.  Η μετάλλαξη αυτή έχει συντελεστεί και  βιώνεται σαν αποψίλωση των θεσ-μικών οργάνων από κάθε στοιχείο άμεσης δημοκρατίας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πλήρης υποβάθμιση της λειτουργίας του δημοτικού διαμερίσματος,  όπου κυριαρχεί η αδιαφορία για τα προβλήματα των συνοικιών και των κατοίκων. Με τη συνεχή φθίνουσα πορεία του, έχει μετατραπεί σε άβουλο διεκπεραιωτή προειλημμέ-νων αποφάσεων και γραφειοκρατικό εκτελεστή τυπικών καθηκόντων (π.χ. χορήγηση αδειών λειτουργίας καταστημάτων).

Ιδιαίτερα στην Αθήνα, σημαντικές αρμοδιότητες της πρωτοβάθμιας και δευτε-ροβάθμιας Αυτοδιοίκησης, ασκούνται κατευθείαν από την κεντρική εξουσία.

 

2. Η «ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ» ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ  ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Τα τελευταία χρόνια, προωθείται από την κεντρική εξουσία η νεοφιλελεύθερη πολιτική στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την - επιθυμητή υπό άλλους ό-ρους – διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της, χωρίς όμως αντίστοιχη μεταφορά οικο-νομικών πόρων. Έτσι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση εκ των πραγμάτων υιοθετεί τις κυρί-αρχες επιλογές της ιδιωτικοποίησης, της ανταποδοτικότητας, της επιχειρηματοποί-ησης των κοινωνικών υπηρεσιών, της ανταγωνιστικότητας και της πρόσθετης φο-ρολόγησης των πολιτών, με ορατό αποτέλεσμα την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, την πολλαπλή φορολόγηση των πολιτών και την ένταση της καταστολής.

 

3.  ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής της χώρας συνιστά ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα.

Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί κινούνται σε μια κατεύθυνση όπου η Κυβέρνηση (ή το Κόμμα)-στρατηγείο, θα χαράσσει πολιτικές και η Αυτοδιοίκηση-εντολοδόχος θα τις εκτελεί. Έτσι, οι αντιδράσεις των δημοτών, των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων για τις αντιλαϊκές πολιτικές  που προωθούνται, δεν θα φθάνουν στον «εμπ-νευστή», δηλαδή στην Κυβέρνηση, αλλά στον «εκτελεστή», δηλαδή την Τοπική Αυ-τοδιοίκηση,ούτως ώστε να μειώνεται το πολιτικό κόστος για την εκάστοτε κυβέρνηση

Η εξαγγελθείσα ‘’μεταρρύθμιση’’ (Καποδίστριας II), κινείται στις παραπάνω κατευθύνσεις και απομακρύνει ακόμα περισσότερο την ΤΑ από τους πολίτες, την κα-τάργηση τω Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, την εικονική καθιέρωση της Περιφερεια-κής Αυτοδιοίκησης και την καθιέρωση Μητροπολιτικής Αυτοδιοίκησης στα μεγάλα Πολεοδομικά συγκροτήματα όπως η Αθήνα.

 

4.  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

·         Για μας τα κέντρα λήψης των αποφάσεων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στους πολίτες και να στηρίζονται σε θεσμούς άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει, λειτουργία θεματικών δημαρχιακών επιτροπών, λαϊκών συνελεύσεων, αιρετών συνοικιακών συμβου-λίων με ουσιαστικές αρμοδιότητες και ευθύνη στην διαχείριση οικονομικών πό-ρων,διενέργεια τοπικών δημοψηφισμάτων  για σημαντικά τοπικά ζητήματα, με ευ-θύνη του διαμερισματικού συμβουλίου, ενεργοποίηση των πολεοδομικών και πε-ριβαλλοντικών επιτροπών γειτονιάς κλπ. Ακόμη σημαίνει οικονομική αναβάθμιση  του δημοτικού διαμερίσματος ώστε να μπορεί να έχει στοιχειώδη αυτοτέλεια  και να παρεμβαίνει για την κάλυψη άμεσων τοπικών αναγκών όπως π.χ. πολιτιστικές εκδηλώσεις, συντήρηση παιδικών χαρών,αγορά των αναγκαίων υλικών για τη λει-τουργία των πνευματικών κέντρων  κλπ.        

·         Το μέγεθος και η οριοθέτηση των μονάδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να διευκολύνεται η άμεση δημοκρατία και η συμμετοχή εν γένει των πολιτών.

Προτείνουμε διαίρεση του αστικού ιστού σε δήμους π.χ. της τάξης των 30.000 – 40.000 κατοίκων, Νομαρχίες π.χ. της τάξης των 500.000 – 600.000 κα-τοίκων (Κέντρο Αθήνας, Πειραιάς, Αν. Λεκανοπέδιο, Β. Λεκανοπέδιο, Δυτ. Λεκα-νοπέδιο, Δυτ. Αττικής, Ανατ. Αττικής) και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Αττικής.

·         Διεκδικούμε την κάλυψη των δαπανών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από τον κρα-τικό προϋπολογισμό, με ένα κεντρικό φορολογικό σύστημα που να ανταποκρί-νεται στο πραγματικό εισόδημα των φορολογούμενων, όχι αναλογικά, αλλά προ-οδευτικά.

Πιστεύουμε ότι, προτεραιότητα έχει η είσπραξη των χρεών των μεγαλοο-φειλετών και το πάγωμα ή και η μείωση των δημοτικών τελών.

·         Διεκδικούμε τον άμεσο διπλασιασμό, τουλάχιστον, του εξευτελιστικού ποσού του 2,5% που παίρνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και ά-μεση απόδοση των παρακρατηθέντων πόρων της.

·         Διεκδικούμε δωρεάν υπηρεσίες σε τομείς όπου δεν μπορεί να υπάρχει ανταπο-δοτικότητα (υγεία, πρόνοια, παιδεία, αλληλεγγύη) και κατανομή των ανταποδο-τικών τελών με κριτήρια κοινωνικά και περιβαλλοντικά.

·         Διεκδικούμε την κατάργηση όσων Δημοτικών Επιχειρήσεων διαχειρίζονται πραγ-ματικές ή άχρηστες υπηρεσίες, με βάση το κέρδος ιδιωτών ή παραγόντων του Δήμου, υποκαθιστώντας το Δημοτικό Συμβούλιο στο ρόλο του.

·         Η ενιαία διαχείριση των υπερτοπικής σημασίας προβλημάτων, μπορεί να επι-τευχθεί με τις διαδημοτικές συνεργασίες (οι οποίες δεν μπορεί να στηρίζονται στο καταναγκασμό), με την ουσιαστική λειτουργία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και την πραγματικά Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, όπου τον κυρίαρχο ρόλο θα έχει το αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο και όχι οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης.

·         Οι εκλογές σε όλα τα επίπεδα αυτοδιοίκησης, να γίνονται με την απλή αναλο-γική. Οι Δήμαρχοι, Νομάρχες και Περιφερειάρχες να εκλέγονται από τα αντίστοιχα Δημοτικά, Νομαρχιακά, Περιφερειακά Συμβούλια.

·         Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους μετανάστες που κατοικούν μόνιμα σε μια περιοχή.

Γ.ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ.

Η «Εναλλακτική - Κινηματική Παρέμβαση Πολιτών» συγκροτήθηκε για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πόλης και των ανθρώπων της. Οι πολίτες αυτής της πόλης ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες και κοινωνικά στρώματα και έχουν δημιουργήσει συλλογικότητες για να υπερασπιστούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους ή να ασχοληθούν με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους: συνδικάτα και επαγγελματικά σωματεία οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητικούς συλλόγους και άλλες συλλογικότητες οι νέοι, φεμινιστικούς συλλόγους οι γυναίκες, πολιτιστικά σωματεία, περιβαλλοντικούς και εξωραϊστικούς συλλόγους σε τοπικό επίπεδο κ.α.

Εμάς όμως μας ενδιαφέρει αυτό που φαίνεται να είναι κοινό για όλες αυτές τις ομάδες, αυτό που πρέπει να τους συνδέει ως πολίτες μιας πόλης πέρα από τις ιδιαιτερότητες τους.

Πρέπει λοιπόν να τους συνδέει, να τους αφορά και να τους θίγει, η λειτουργία της  πόλης με τα δίκτυα εισροών – εκροών ( συγκοινωνίες, επικοινωνίες, ύδρευση, αποχέτευση, εμπορικά δίκτυα, απορρίμματα, ενέργεια),το πολεοδομικό και οικιστικό περιβάλλον, η αισθητική του χώρου, το φυσικό περιβάλλον (νέφος, θάλασσα, αστικό και περιαστικό πράσινο), οι φυσικές καταστροφές και τα ακραία καιρικά φαινόμενα (σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, καύσωνες, παγετοί κ.α), η κοινωνική πρόνοια, η υγεία, η παιδεία, ο αθλητισμός, η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους, ( ψυχα-γωγία, πολιτισμός, μοναξιά), η ασφάλεια, η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, η δη-μοκρατία, η συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων, ο έλεγχος της εξουσίας, η αυτό-πραγμάτωση των πολιτών.

Περισσότερα από αυτά τα προβλήματα φαίνεται να είναι κοινά για την πόλη, ωστόσο υπάρχουν διαβαθμίσεις κατά περιοχές, και το κυριότερο, όπως είναι αναμε-νόμενο σε μια ταξική κοινωνία, δεν θίγουν στον ίδιο βαθμό τα διάφορα κοινωνικά στρώματα.Μερικοί,και όταν ακόμα θίγονται,έχουν την δυνατότητα να ξεφεύγουν ή να τα αντιμετωπίζουν ταξικά ή εξατομικευμένα και με δικές τους δαπάνες. Ωστόσο και εδώ υπάρχουν ορισμένες στιγμές κατά τις οποίες δεν υπάρχει απόδραση ( π.χ. φυ-σικές καταστροφές, κυκλοφοριακή ασφυξία, νέφος, καύσωνες). Κανείς δεν είναι εντε-λώς άτρωτος.

Εμείς με βάση τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ισό-τητας, επιδιώκουμε να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα των φτωχότερων στρωμά-των του πληθυσμού, των εργαζομένων, των ανέργων, των κοινωνικά αποκλεισμέ-νων, των μεταναστών. Ωστόσο η καλή λειτουργία της πόλης και των κοινωνικών υ-ποδομών, ν αναβάθμιση του περιβάλλοντος που προτείνουμε, θα έχει ευεργετικά α-ποτελέσματα και είναι προς το συμφέρον όλων των στρωμάτων του πληθυσμού.Αρ-κεί να μην υπερισχύσει το ιδιωτικό και εγωιστικό συμφέρον λίγων και ο καταναλωτι-σμός περισσοτέρων.

Είναι τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού που πληρώνουν τον κατανα-λωτισμό των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων και της εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών που προωθεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Όταν τους δίνεται η ευκαιρία όμως μετέχουν κι’ αυτοί ως ένα βαθμό στον καταναλωτισμό, στην κατασπατάληση και καταπάτηση δημοσίων αγαθών (π.χ. αυθαίρετα) βλάπτοντας έτσι τον εαυτό τους ή αποδέχονται παθητικά την εμπορευματοποίηση.

Γι’ αυτό απαιτείται η ενεργοποίηση των συνειδητών πολιτών, για να αντικρου-στεί η φαλκίδευση των δικαιωμάτων τους και η κυρίαρχη καταναλωτική ιδεολογία. Απαιτούνται μηχανισμοί και θεσμοί κοινωνικού ελέγχου, συμμετοχής των πολιτών, άμεσης δημοκρατίας, πραγματικής τοπικής αυτοδιοίκησης στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.

Δεν ξεχνάμε ότι τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι προβλήματα κοινωνικά και πολιτικά. Δεν πιστεύουμε ότι οι αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση  μπορούν να δημιουργήσουν κάποιους θύλακες  έξω από τις κυρίαρχες επιλογές.Θε-ωρούμε όμως ότι κάθε επιμέρους νίκη μπορεί να συμβάλλει στη συνολική αναδιάτα-ξη των συσχετισμών.

Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε την επικράτηση της αδράνειας και της παθητι-κοποίησης,  βλέπουμε να περιθωριοιποιείται  ο λόγος των πολιτών,βλέπουμε τις δη-μοτικές και νομααρχιακές κινήσεις να αποτελματώνονται μέσα στα γρανάζια των δη-μοτικών και νομαρχιακών μηχανισμών.

Παραταύτα η  επανενεργοποίηση πολιτικών και συνδικαλιστικών κινημάτων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ο νέος κοινωνικός ριζοσπαστισμός του Σηάτλ,  της Νίκαιας,  της Γένοβας και του Πόρτο Αλλέγρε  δείχνουν ότι η ενεργή παρέμβαση και συμμετοχή μπορεί να ξεπεράσει τους καθιερωμένους φραγμούς, μπορεί να θέσει τα προβλήματα και να φέρει το αίτημα για την επίλυση τους στο  καθημερινό προσ-κήνιο. Ηδη στην Αττική μιά σειρά πολύμορφων πρωτοβουλιών, παρεμβάσεων,  συσ-πειρώσεων πολιτών για την αποτροπή της αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συν-τάγματος, την αντίθεση στην Ολυμπιάδα, τους ελεύθερους χώρους, την παραλία, το άλσος Βείκου (Ομορφοκλησσιάς), τους ορεινούς όγκους καθώς και δημοτικές κινή-σεις στο Χαλάνδρι, το Βύρωνα,τη Νίκαια,το Μαρούσι και αλλού  έχουν πετύχει να καταγράψουν και να αναδείξουν ένα νέο πολιτικό λόγο, ακολουθώντας την κινηματική κατεύθυνση. Σε αυτή την κατεύθυνση είμαστε αποφασισμένοι να βαδίσουμε και εμείς συναντώντας στο δρόμο μας κάθε πολίτη που αντιστέκεται στο σημερινό τέλμα.