Καθώς 100.000 αμερικανοί στρατιώτες συγκεντρώνονται στον Περσικό Κόλπο, ο αριθμός τους, το Σάββατο 18/1/2003, επισκιάστηκε από τον αριθμό των διαμαρτυρομένων πολιτών που βγήκαν στους δρόμους των ΗΠΑ και άλλων χωρών ανά τον κόσμο για να καταδικάσουν την πιθανή εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.

Οι ΗΠΑ βίωσαν τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε εθνικό επίπεδο βγήκαν για να δηλώσουν την παρουσία τους και να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια στον πόλεμο και στην κυβέρνηση Μπους.

Παρά τις θερμοκρασίες που κυμαίνονταν μεταξύ –15 και –5 βαθμών Κελσίου καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, η ενεργητική διαμαρτυρία προσέλκυσε περίπου 200.000 ανθρώπους στον Εθνικό Πεζόδρομο της Ουάσιγκτον. Ο διοικητής της αστυνομίας της πρωτεύουσας των ΗΠΑ Τσαρλς Ράμσευ είπε ότι ήταν “μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών.”

Όπως ανέφερε η Λίζα Φέδερστοουν του αριστερού περιοδικού The Nation (www.thenation.com), “αν και πολλοί διαμαρτυρόμενοι έμοιαζαν να είναι μέλη της μεσαίας τάξης των ΗΠΑ, εν τούτοις στην ατμόσφαιρα πλανιόταν μια έντονα συγκρουσιακή διάθεση. Δυστυχώς, όμως, πάρα πολλοί άνθρωποι μίλησαν - όλοι έλεγαν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα και η συγκέντρωση διήρκεσε πάνω από δύο ώρες - και, λαμβάνοντας υπόψη τον καιρό, αυτό σήμαινε ότι δεν έδειξαν και πολύ σεβασμό στους συγκεντρωμένους Εκτός απ’ όσους ταξίδεψαν από την Αλάσκα, κανένας απ’ όσους μιλήσαμε για χάρη του ρεπορτάζ δεν διαμαρτυρήθηκε για την πολιτική της οργάνωσης ANSWER, όλοι σχεδόν ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή ή πολιτική πεποίθηση – παραπονέθηκαν γιατί στέκονταν μέσα στην παγωνιά για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα.  Ευτυχώς οι συγκεντρωμένοι πήραν την πρωτοβουλία να αρχίσουν την πορεία πολύ προτού τελειώσει η συγκέντρωση.”

Ενώ πολλοί από τους ομιλητές της συγκέντρωσης ήταν μαύροι, ασιάτες κ.α., οι συγκεντρωμένοι ήταν, ως επί το πλείστον, λευκοί, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι διοργανώθηκε στην Ουάσιγκτον και προς τιμήν του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, οι δε μαύροι αντιτάσσονται στον πόλεμο κατά πολύ περισσότερο από τους λευκούς. Ο Μπρους Ταμπς, ιδιοκτήτης του καταστήματος Soul Brothers στο Χάρλεμ, είχε γεμίσει ένα λεωφορείο με γείτονες και πελάτες του. Αν και ο Ταμπς έχει συμμετάσχει σε μαζικές συγκεντρώσεις και πορείες – συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ενός Εκατομμυρίου Ανδρών (1995, “Έθνος του Ισλάμ” με ομιλητή τον Λούις Φάρακαν) και του Ενός Εκατομμυρίου Γυναικών - ποτέ δεν είχε πάει σε αντιπολεμική συγκέντρωση και ξαφνιάστηκε με τους συνδιαδηλωτές του: "Περίμενα να είστε περίπου 50 τοις εκατό λευκοί, αλλά το 80 τοις εκατό με άφησε άναυδο." 

Εκτός από τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Πόλη της Ουάσινγκτον, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν στο Σαν Φρανσίσκο και στο Πόρτλαντ, και δεκάδες ήταν οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης που διοργανώθηκαν σε περισσότερες από 25 άλλες αμερικανικές πόλεις και κωμοπόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Fayetteville (Αρκάνσας), της πόλης της Οκλαχόμα, της Κολούμπια (Μιζούρι), του Ρόκφορντ (Ιλλινόις), του Μενομινί (Γουϊσκόνσιν) και της Γιόρμπ Λίντα της Καλιφόρνιας (η πορεία κατέληξε στη βιβλιοθήκη Ρίτσαρντ Νίξον). Οι διαδηλώσεις του Σαββάτου πραγματοποιήθηκαν επίσης σε περισσότερες από τριάντα χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Ιρλανδίας, της Αιγύπτου, της Αργεντινής, της Νότιας Αφρικής, της Ιορδανίας, της Σουηδίας, του Πακιστάν, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας. 

Οι διαμαρτυρόμενοι ενώθηκαν από μια αίσθηση ότι η κυριαρχία των αμερικανικών συμφερόντων στον κόσμο δεν είναι σωστή - και δεν είναι προς το συμφέρον τους. Όπως είπε ο Μπιλ Ντάγκλας, "θέλουμε να είμαστε μέρος μιας δημοκρατίας, όχι μια αυτοκρατορία." 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

www.geocities.com/homo_politicus/index.html